Ik kreeg een hele tijd geleden opeens paniekaanvallen. Ik durfde niet meer op de snelweg te rijden en ik herkende mezelf totaal niet hoe ik was qua karakter en
persoonlijkheid. Ik dacht wat is met mij aan de hand. Ik die jarenlang alleen had gewoond en alles altijd zelfstandig moest doen. Het type niet zeuren, dankbaar zijn en doorgaan durft niet over een snelweg te rijden???
Wanneer ik hier met anderen over sprak gaven ze aan “je hebt een burn-out”. Ik ben gaan zoeken heb ik een burn-out? Maar ik las dan ben je uitgeput en kun je de eerste weken niks. Dat had ik niet. Ik was niet moe. Ben ik depressief? Ik las: dan heb je geen zin om dingen te ondernemen. Ik had heel veel zin om dingen te ondernemen, maar het lukte niet door die stomme paniekaanvallen.
Op dat moment had ik lichamelijk (nog) geen overgangsklachten dus ik dacht niet aan de overgang. Ik ben veel gaan lezen over burn-out, maar daar kon ik geen herkenning in vinden.
Ik veranderde van een zelfverzekerde vrouw in een angstige, onzekere dame met moodswings en een kort lontje.
Op een gegeven moment las ik over de overgang en qua psychische klachten herkende ik mij hier in. Maar vrienden en andere dames van mijn leeftijd gaven aan dat ik niet in de overgang
was omdat ik weinig last had van lichamelijke klachten. Ik kreeg vooral het advies het te accepteren en even door de zure appel heen te gaan.
Ik ben veel boeken gaan lezen over de overgang en op sites informatie opgezocht. Hierdoor kwam ik op de site van Florence. De site gaf mij zoveel herkenning alsof ik mijn eigen verhaal las.
Ik ben met Florence aan de slag gegaan. Florence is rustig, geduldig,
eerlijk, vriendelijk en houdt je een spiegel voor. Ze laat je zelf met de antwoorden komen en als dat niet lukt dan triggert ze je met een vraag waardoor je er dieper over gaat nadenken.
Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat ik niet gek ben, maar hier heel veel vrouwen last van hebben. Dat het een periode is die ook weer overgaat. Een transitieperiode.
En het belangrijkste dat ik niet terug hoef naar de oude Petra, maar een nieuwe Petra ga worden met ervaring, wijsheid en leeft naar haar normen en waarden. Dat ik zelf de touwtjes in handen
kan gaan nemen door nu gaan na te denken wat is belangrijk voor mij, hoe wil ik leven, waar krijg ik energie van, waar krijg ik geen energie van, met wie wil ik mijn tijd delen, wat zijn mijn
prioriteiten. Je prioriteiten veranderen als je een nieuwe levensfase ingaat. Het is niet erg om niet meer de oude te worden. Een nieuwe Petra is ook een top versie van mezelf.
Florence bedankt voor alles. En als ik weer even een spiegel nodig heb, weet ik je te vinden.
